Μια ημέρα σε δημόσιο Νοσοκομείο...

Η καλή ήμερα λένε από το πρωί φαίνεται. Έτσι λοιπόν και εγώ ξεκίνησα σχεδόν χαράματα για να πάω στο 401 Νοσοκομείο - ως στρατιώτης ακόμα - να κάνω μια σειρά εξετάσεων (Καρδιολόγος, Ακτινολόγος, Παθολόγος και Δερματολόγος) για ανανέωση μιας άδειας που πρέπει να γίνεται ανά 4 χρόνια μόνο από Δημόσια Νοσοκομεία.

Νωρίς λοιπόν στα εξωτερικά ιατρεία για να είσαι από τους πρώτους θεωρητικά. Πάνω στην τζαμαρία ένδειξη ότι ανοίγουν 7:30... Αναμονή λοιπόν μέχρι να πάει 7:30. Οι κυρίες μέσα χαμογελούν και συζητούν διάφορα. Ενώ θα μπορούσαν πχ να άνοιγαν και 5' νωρίτερα βρε παιδί μου. Τίποτα... 7:31 ανοίγουν την τζαμαρία.

Πλησιάζεις λοιπόν και σου λένε: "Μας συγχωρείτε επειδή έχουμε ένα μικρο θέμα με το ξεκλείδωμα των υπολογιστών, θα καθυστερήσουμε λίγο". Δεν το σχολιάζω... Υπομονή!

Καταφέρνουν λοιπόν και ενεργοποιούν το σύστημα μετά από ένα τέταρτο. Πλησιάζεις ευγενικά, λες την καλημέρα σου. Απάντηση τίποτα... "Καλημέρα σας. Θα ήθελα παραπεμπτικά παρακαλώ για τους εξής γιατρούς" Παίρνει το χαρτί, κοιτάει. "Δεν μπορώ να σας βγάλω παραπεμπτικό για Δερματολόγο. Μόνο για Παθολόγο, Ακτινολόγο και Καρδιολόγο γίνεται σήμερα. Το Δερματολογικό δέχεται μόνο για μικρο επεμβάσεις. Μα και εσείς όλα αυτά τα αφήσατε τελευταία στιγμή και περιμένετε να τα κάνετε όλα σήμερα;"

Συγγνώμη δηλαδή έπρεπε να της πω που θέλω να κάνω 4 εξετάσεις και να τελειώσω αυθημερόν. Αυτό στο Δημόσιο Νοσοκομείο μάλλον θεωρείται υπερβολή!

Έχει και συνέχεια το πράγμα. "Ξέρετε όμως επειδή είστε στρατιώτης θα πρέπει να έχετε παραπεμπτικό από τι μονάδα σας για αυτά αλλιώς δεν μπορώ να σας βγάλω". Έφυγα λοιπόν πεζός προς την μονάδα μου 5 τετράγωνα παρακάτω για να πάρω τα παραπεμπτικά. Αφού λοιπόν τα πήρα και φτάνω στα εξωτερικά ιατρεία για μια ακόμη φορά, συνειδητοποιώ ότι η κυρία που με είχε εξυπηρετήσει είχε φύγει. Βρίσκω μια άλλη κυρία λοιπόν και της αφήνω τα έγγραφα. "Ξέρετε σήμερα δεν θα μπορέσετε να πάτε Παθολόγο. Έπρεπε να έχετε κλείσει ραντεβού". Εκεί δεν αντέχω...

1η ΕΚΡΗΞΗ: 

Εγω: "Γιατί κυρία μου με στέλνετε τότε να πάρω παραπεμπτικό αφού γνωρίζετε ότι δεν θα μπορέσει να με δει Παθολόγος;"
Κοκκινομάλλα στα Εξωτερικά: "Α κύριε έχετε νεύρα. Ηρεμήστε λίγο. Σας είπα εγώ να πάτε να πάρετε τα παραπεμπτικά;"
Εγώ: "Η συνάδελφος σας που ήταν προ ολίγου εδώ μου το είπε"
Κοκκινομάλλα στα Εξωτερικά: "Περιμένετε τότε εδώ να σας πει η ίδια. Εγώ σας λέω ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να σας δει σήμερα Παθολόγος". Έρχεται η κυρία λοιπόν που είχα δει αρχικώς και μου βγάζει τις εγκρίσεις για τους Καρδιολόγο, Ακτινολόγο και Παθολόγο. Από εκεί λοιπόν καταλαβαίνω ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται εκεί. Αν λοιπόν πήγαινα αρχικώς στην κοκκινομάλλα ούτε Παθολόγος θα με εξέταζε.

Ανεβαίνω λοιπόν τη σκάλα και είμαι σίγουρος ότι μια ολόκληρη ήμερα θα περάσει εδώ μέσα και ότι θα ανεβοκατέβω αυτή τη σκάλα πολλές φορές. Φτάνω λοιπόν στον καρδιολογικό... Ηλικιωμένοι να περιμένουν απ έξω και η κατάσταση να "μυρίζει μπαρούτι". Ρωτάς τι κάνουμε. Σου λένε έχει σειρά προτεραιότητας. Παρατηρείς όμως ότι αυτοί που έρχονται μετά από εσένα μπαίνουν πιο πριν από εσένα... Ας μη μιλήσω. Υπομονή... 

Ώρα 10:00. Αναμονή έξω από το Καρδιολόγικό. Ξαφνικά βγαίνει ο Καρδιολόγος με ύφος αυστηρό και φωνάζει. "Μισή ώρα διάλειμμα μέχρι να μπει τάξη" άρχισαν να φωνάζουν οι ασθενείς και εγώ εκεί σε μια άκρη μέσα στον όλο χαμό να σκέφτομαι... Αυτόν τον κύριο τον πληρώνουμε όλοι μας από την τσέπη μας.

Όσο λοιπόν ο καρδιολόγος έκανε το διάλειμμα του, είπα ας πάω στο δίπλα τμήμα, το Δερματολογικό μπας και καταφέρω να εξεταστώ αν και από την αρχή μου είχαν πει ότι δεν είναι εφικτό. Να μην τα πολυλογώ, μια υπεύθυνη εκεί - να είναι καλά η κυρία, ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί μέσα στο δημόσιο - μου είπε: "παίρνω τηλέφωνο στα εξωτερικά ιατρεία ότι θα πας για να σου δώσουν έγκριση για εξέταση στο δερματολογικό". Έπαιρνε λοιπόν τηλέφωνο αλλά τίποτα. Απασχολημένο... 

Μου λέει κατέβα κάτω και πες ότι σε έστειλα εγώ. Κατεβαίνω λοιπόν τη σκάλα τρέχοντας για να πάω στη γραμματεία των εξωτερικών ιατρείων. Βλέπω την κοκκινομάλλα πάλι να μιλάει στο τηλέφωνο. Πλησιάζω διακριτικά και τι ακούω; "Φιλενάδα άσε, πήγα χθες να πάρω το φόρεμα και βρήκα κλειστό το κατάστημα!". Πίσω στην τζαμαρία ουρά. Κλείνει το τηλέφωνο και της λέω ευγενικά. "Συγνώμη με έστειλε η κυρία από το δερματολογικό να μου βγάλετε παραπεμπτικό για εξέταση". Η κυρία φανερά νευριασμένη που της την είχα πει από το πρωί μάλλον, μου αναφέρει: "Δεν γίνεται να σας βγάλω. Δεν κάνουν εξετάσεις στο Δερματολογικό. Να με πάρουν τηλ να μου το πουν". 

Χωρίς να αντί μιλήσω τρέχω γρήγορα ανεβαίνω πάλι αυτή τη σκάλα και βρίσκω την υπεύθυνη στο δερματολογικό. Η υπεύθυνη τηλεφωνεί στην κοκκινομάλλα που ευτυχώς για εμένα δεν μιλάει πάλι στο τηλέφωνο.

Ε κάπως έτσι μεταξύ λίγο τύχης, διαπληκτισμών και αρκετής προσευχής γλίτωσα το νευρολογικό ευτυχώς και κατάφερα να εξεταστώ από όλους τους γιατρούς!

Η ώρα που έφυγα από εκεί; 2 το μεσημέρι!

Τα συμπεράσματα δικά σας...